«Μακρύ Ζεϊμπέκικο για το Νίκο».

Ο Νίκος Κοεμτζής σταμάτησε απότομα….η φωνή του σάν ελατήριο έσπασε πάλι…»Εχω πάθει ζημιά» με πιάνουν διαλλείψεις…με λύπη κοιτά το παράθυρο..

Εσπέρα νησιώτικη…Από ψηλά κρεμιέται στά σίδερα ένα φεγγαράκι λειψό σά τσιγγάνικο σκουλαρίκι.Ο θανατοποινίτης καπνίζει…

Τί συλλογιέται τώρα;

Ισως την άδικη την άνοιξη που χυμάει από το παράθυρο με τις μοσχοβολιές του κήπου της φυλακής και της θάλασσας….
«Οταν με πιάσανε είχα φάει 7 σφαίρες.Οργώσανε τα πόδια μου με το καυτό μολύβι.Νά τα σημάδια….(Γυμνώνεται απότομα και τα τραύματα στα πόδια και στη κοιλιά του ειναι φανερά)
Στόν Κορυδαλλό γιά 8-9 μήνες δέν μού έκαναν τίποτε εχτός από δύο νοβαλτζίνες που μου δώσανε…..

Πιάσε δώ πέρα…..μού ροκάνισαν τον γοφό γιατί η σφαίρα είχε σφηνώσει βαθιά στα κόκκαλα.Μπορούσαν να μη μου ρίξουν τόσες πολλές….Αυτή στό μηρό τήν ρίξανε αφού είχα φάει πρώτα τη ροπαλιά στο κεφάλι και το μαχαίρι που κρατούσα είχε πέσει κάτω….Δέν ήθελα να παραδοθώ γιατί ήθελα να σκοτωθώ.Μετά από τόσα πού είχα τραβήξει ήθελα να με σκοτώσουν να γλιτώσω τα βάσανα¨…..!

Απόσπασμα από το βιβλίο του Γιώργου Λιάνη «φυλακές» Νίκος Κοεμτζής

25 Φλεβάρη 1973

Μακελειό σε κέντρο διασκέδασης της Αθήνας από τους αδελφούς Κοεμτζή για μια παραγγελιά.(μιά στημένη υπόθεση από μπάτσους….γιατί οι Κοεμτζήδεςήταν γνωστοί αριστεροί)