Πού οδηγεί η συμμαχία με τους ιμπεριαλιστές;

Πίσω από τον ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό

Συχνά οι Αμε­ρι­κα­νοί και άλλοι σύμ­μα­χοί τους στην Άπω Ανα­το­λή κά­νουν στρα­τιω­τι­κά γυ­μνά­σια στη Νότια Κορέα, μαζί με νο­τιο­κο­ρε­α­τι­κά στρα­τεύ­μα­τα, για να προ­ε­τοι­μα­στούν υπο­τί­θε­ται ενά­ντια στην απει­λή από τη Β. Κορέα. Παρ’ όλο το δε­δο­μέ­νο χα­ρα­κτή­ρα του κα­θε­στώ­τος του Κιμ Γιονγκ Ουν από τη σκο­πιά των ερ­γα­τι­κών ελευ­θε­ριών και συμ­φε­ρό­ντων, το με­γα­λύ­τε­ρο μέρος της Αρι­στε­ράς στην Ελ­λά­δα μπο­ρεί να δια­κρί­νει του­λά­χι­στον τις εκα­τέ­ρω­θεν ευ­θύ­νες για τις κατά και­ρούς πο­λε­μι­κές κρί­σεις που ξε­σπά­νε στην κο­ρε­α­τι­κή χερ­σό­νη­σο και να κα­ταγ­γέλ­λει τέ­τοιου εί­δους γυ­μνά­σια ως επι­θε­τι­κές κι­νή­σεις που οξύ­νουν την αντι­πα­ρά­θε­ση και που απο­τε­λούν προ­οί­μια πο­λέ­μου

Δη­λα­δή, πα­ρό­τι είναι αντι­δη­μο­κρα­τι­κό το βο­ρειο­κο­ρε­α­τι­κό κα­θε­στώς και πα­ρό­τι δια­θέ­τει πια πυ­ρη­νι­κά όπλα, η Αρι­στε­ρά και άλλες προ­ο­δευ­τι­κές δυ­νά­μεις δεν τυ­φλώ­νο­νται και βλέ­πουν ποιος είναι επι­τι­θέ­με­νος. Ωστό­σο όταν μι­λά­με για την «πα­τρί­δα μας», επέρ­χε­ται ολική τύ­φλω­ση: Για το με­γα­λύ­τε­ρο μέρος της Αρι­στε­ράς, επι­τι­θέ­με­νη θε­ω­ρεί­ται μο­νί­μως η Τουρ­κία, ενώ η Ελ­λά­δα θε­ω­ρεί­ται μο­νί­μως αμυ­νό­με­νη και ευ­θυ­γραμ­μι­ζό­με­νη με το διε­θνές δί­καιο. Ακόμη κι αν η Τουρ­κία δεν δια­θέ­τει πυ­ρη­νι­κά όπως η Β. Κορέα, ακόμη κι αν με την Ελ­λά­δα συ­μπράτ­τει ο αμε­ρι­κά­νι­κος ιμπε­ρια­λι­σμός και όχι μόνον. Η ίδια τύ­φλω­ση εμ­φα­νί­ζε­ται και σχε­τι­κά με τους δύο Έλ­λη­νες στρα­τιω­τι­κούς: αν είχε συμ­βεί το ανά­πο­δο, αν δύο Τούρ­κοι βαθ­μο­φό­ροι είχαν συλ­λη­φθεί μέσα στο ελ­λη­νι­κό έδα­φος, αυτό το τμήμα της Αρι­στε­ράς θα μι­λού­σε για τουρ­κι­κή πρό­κλη­ση, για πρόβα τζε­νε­ρά­λε του «Σουλ­τά­νου» για ει­σβο­λή, ακο­λου­θώ­ντας το εθνι­κι­στι­κό πα­ρα­λή­ρη­μα των υπο­λοί­πων.
 

«Ηνί­ο­χος»

Στα μέσα Μαρ­τί­ου διε­ξή­χθη στην Ελ­λά­δα μια θη­ριώ­δης αε­ρο­πο­ρι­κή άσκη­ση με την ονο­μα­σία «Ηνί­ο­χος 2018», η οποία δεν είχε τί­πο­τε να ζη­λέ­ψει από τις ασκή­σεις που κά­νουν οι Αμε­ρι­κα­νοί στην Ν. Κορέα: Συμ­με­τεί­χαν δυ­νά­μεις από οκτώ χώρες (Ελ­λά­δα, ΗΠΑ, Βρε­τα­νία, Ιτα­λία, Ηνω­μέ­να Αρα­βι­κά Εμι­ρά­τα, Κύ­προς και Ισ­ρα­ήλ) με πάνω από 70 μα­χη­τι­κά αε­ρο­πλά­να και ελι­κό­πτε­ρα. Μά­λι­στα η Ελ­λά­δα δέ­σμευ­σε όλο σχε­δόν το Αι­γαίο φτά­νο­ντας ανοι­χτά της Εφέ­σου και προ­κα­λώ­ντας αντι­δρά­σεις στον τουρ­κι­κό Τύπο.

Πόσο αμυ­ντι­κή ήταν η άσκη­ση; Σύμ­φω­να με ανα­κοί­νω­ση του ελ­λη­νι­κού υπουρ­γεί­ου Αμύ­νης τα αε­ρο­σκά­φη προ­σο­μοί­ω­σαν τις εξής απο­στο­λές: Κα­τα­στο­λή του συ­στή­μα­τος αε­ρά­μυ­νας του αντι­πά­λου, προ­σβο­λή αε­ρο­δρο­μί­ου, προ­σβο­λή ει­δι­κών στό­χων / αε­ρο­πο­ρι­κή απο­μό­νω­ση (γέ­φυ­ρες, υπο­δο­μές, μέσα και προ­σω­πι­κό), προ­σβο­λή στό­χων επι­φα­νεί­ας, προ­στα­σία αε­ρο­σκα­φών υπο­στή­ρι­ξης, απο­στο­λές έρευ­νας και διά­σω­σης μάχης.

Τα ελ­λη­νι­κά ΜΜΕ έγρα­ψαν όλο πε­ρη­φά­νια πως «η Αθήνα με αυτό τον τρόπο ασκεί στρα­τιω­τι­κή δι­πλω­μα­τία υψη­λού επι­πέ­δου καθώς πέρα από το γε­γο­νός πως συ­γκε­ντρώ­νει συμ­μα­χι­κές χώρες στην πε­ριο­χή, για χάριν της άσκη­σης δε­σμεύ­ο­νται και διά­φο­ρες πε­ριο­χές σε όλο το εύρος του FIR Αθη­νών. Η άσκη­ση ολο­κλη­ρώ­νε­ται στις 23 Μαρ­τί­ου και μέχρι τότε σε όλο το εύρος του Αι­γαί­ου, και όχι μόνο, θα πε­τούν δε­κά­δες μα­χη­τι­κά, κάτι που σί­γου­ρα θα απο­τρέ­ψει έως ένα βαθμό την έντο­νη πα­ρου­σία της τουρ­κι­κής πο­λε­μι­κής αε­ρο­πο­ρί­ας, σύμ­φω­να του­λά­χι­στον με υψη­λό­βαθ­μο στέ­λε­χος της Πο­λε­μι­κής Αε­ρο­πο­ρί­ας, που μί­λη­σε στο newsbeast.gr».

Όπως ανα­φέ­ρει το ίδιο το Γε­νι­κό Επι­τε­λείο «δε­δο­μέ­νου του υψη­λού επι­πέ­δου του προ­σω­πι­κού της Πο­λε­μι­κής Αε­ρο­πο­ρί­ας και της ικα­νό­τη­τάς μας να διε­ξά­γου­με ασκή­σεις που συ­μπε­ρι­λαμ­βά­νουν πλη­θώ­ρα οπλι­κών συ­στη­μά­των στο πλαί­σιο μιας από τις με­γα­λύ­τε­ρες πε­ριο­χές ασκή­σε­ων στην Ευ­ρώ­πη, η άσκη­ση “Ηνί­ο­χος” φι­λο­δο­ξεί να γίνει η πιο αντα­γω­νι­στι­κή άσκη­ση στην Ευ­ρώ­πη και στον με­σο­γεια­κό χώρο, και πα­ρέ­χει στους συμ­με­τέ­χο­ντες ένα υψηλό επί­πε­δο εκ­παί­δευ­σης, καθώς επί­σης και μια ξε­χω­ρι­στή εμπει­ρία συμ­με­το­χής» (sic).
Μά­λι­στα, λίγο πριν από τον «Ηνί­ο­χο», διε­ξή­χθη άλλη με­γά­λη πο­λυ­ε­θνι­κή άσκη­ση, στο Ιόνιο αυτή τη φορά με την επω­νυ­μία «Αριά­δνη 18» Πρό­κει­ται για άσκη­ση, η οποία διορ­γα­νώ­νε­ται από το Πο­λε­μι­κό Ναυ­τι­κό, σε ετή­σια βάση, με τη συμ­με­το­χή μο­νά­δων από κράτη που είναι μέλη του ΝΑΤΟ αλλά και από κράτη που δεν ανή­κουν στη Συμ­μα­χία.

Και δεν είναι μόνον οι ασκή­σεις με συμ­μα­χι­κές ιμπε­ρια­λι­στι­κές δυ­νά­μεις. Στην Κύπρο μαζί με το ένα από τα δύο ερευ­νη­τι­κά σκάφη της ExxonMobil, το «Ocean Investigator», κα­τέ­πλευ­σε στο λι­μά­νι της Λε­με­σού το αμε­ρι­κα­νι­κό πο­λε­μι­κό σού­περ πλοίο «Iwo Jima». Αυτό το πο­λε­μι­κό πλοίο, είναι το με­γα­λύ­τε­ρο του εί­δους του στον κόσμο με δύ­να­μη 2.500 πε­ζο­ναυ­τών και πλη­ρώ­μα­τος και ανή­κει στον 6ο Στόλο των ΗΠΑ. Στις δυ­να­τό­τη­τες του αε­ρο­πλα­νο­φό­ρου πε­ρι­λαμ­βά­νο­νται αντι­πλοϊ­κά και αντι­πυ­ραυ­λι­κά συ­στή­μα­τα, ελι­κό­πτε­ρα Cobra, με­τα­γω­γι­κά και άλλα αε­ρο­σκά­φη. Το «Iwo Jima» δεν ήταν το μόνο πλοίο του 6ου στό­λου που κα­τέ­πλευ­σε στην Κύπρο. Οι διε­θνείς στρα­τιω­τι­κοί και δι­πλω­μα­τι­κοί πα­ρα­τη­ρη­τές συ­σχέ­τι­σαν ευ­θέ­ως την πα­ρου­σία μο­νά­δων του 6ου στό­λου στη θα­λάσ­σια πε­ριο­χή με την έντα­ση που έχει δη­μιουρ­γη­θεί εξαι­τί­ας της έναρ­ξης των ερευ­νών για φυ­σι­κό αέριο και της τουρ­κι­κής προ­σπά­θειας να τις στα­μα­τή­σει αφού δεν ανα­γνω­ρί­ζει την κυ­πρια­κή ΑΟΖ. Οι ίδιοι ανα­λυ­τές τό­νι­ζαν ότι η πα­ρου­σία των σκα­φών του 6ου στό­λου στο­χεύ­ει να λει­τουρ­γή­σει ως «ασπί­δα» στο γε­ω­τρύ­πα­νο της ExxonMobil.


Υπε­ρε­κτί­μη­ση;

Η ελ­λη­νι­κή και η ελ­λη­νο­κυ­πρια­κή πλευ­ρά έχουν θε­ω­ρή­σει –και εν πολ­λοίς έχουν δίκιο– ότι έχουν πάρει το πάνω χέρι στο δι­πλω­μα­τι­κό αντα­γω­νι­σμό με την Τουρ­κία. Μετά την ανα­τρο­πή των συμ­μα­χιών στην πε­ριο­χή, η ελ­λη­νι­κή πλευ­ρά προσ­δέ­θη­κε πολύ πιο γερά, απ’ ό,τι στο πα­ρελ­θόν, με τον αμε­ρι­κα­νι­κό πα­ρά­γο­ντα και τους συμ­μά­χους του (σιω­νι­στι­κό κρά­τος, αι­γυ­πτια­κή δι­κτα­το­ρία) και με το ΝΑΤΟ, θε­ω­ρώ­ντας ότι έτσι απο­μο­νώ­νει την Τουρ­κία. Πράγ­μα­τι οι συμ­μα­χί­ες με τον ισχυ­ρό­τε­ρο ιμπε­ρια­λι­σμό του πλα­νή­τη και οι συμ­φω­νί­ες με τις με­γά­λες πε­τρε­λαϊ­κές εται­ρί­ες έχουν στρι­μώ­ξει τη ση­με­ρι­νή Τουρ­κία. Μά­λι­στα η ελ­λη­νι­κή και ελ­λη­νο­κυ­πρια­κή πλευ­ρά σκέ­φθη­καν ότι είναι η ώρα να διεκ­δι­κή­σουν πε­ρισ­σό­τε­ρα: Μια ΑΟΖ που θα αφή­νει μόνον ένα πο­σο­στό της τάξης του 5% στην Τουρ­κία όσον αφορά το Αι­γαίο και την Α. Με­σό­γειο, εξο­ρύ­ξεις υδρο­γο­ναν­θρά­κων και αγω­γούς με­τα­φο­ράς που θα αφή­νουν επί­σης απέξω την Τουρ­κία κ.λπ. Στην Κύπρο, π.χ. η ελ­λη­νι­κή πλευ­ρά, υπό τη δι­πλω­μα­τι­κή ηγε­σία Κο­τζιά, αι­σθάν­θη­κε τόσο δυ­να­τή ώστε άρ­χι­σε να ζητά ανα­τρο­πή των απο­τε­λε­σμά­των της στρα­τιω­τι­κής ήττας του 1974, αλλά και των πα­λιό­τε­ρων συν­θη­κών, δηλ. να ζητά να κα­ταρ­γη­θεί το κα­θε­στώς των εγ­γυ­ή­σε­ων. Πιο πρό­σφα­τα άρ­χι­σαν να εμ­φα­νί­ζο­νται άρθρα στην Ελ­λά­δα που ζη­τούν να πάψει να απο­δέ­χε­ται η ελ­λη­νι­κή και η ελ­λη­νο­κυ­πρια­κή πλευ­ρά τη στρα­τη­γι­κή της δι­ζω­νι­κής ομο­σπον­δί­ας.

Και όλα αυτά με την επί­κλη­ση διε­θνών συν­θη­κών τις οποί­ες, όμως, η ελ­λη­νι­κή πλευ­ρά πα­ρα­βιά­ζει συ­στη­μα­τι­κά. Σε κάθε πε­ρί­πτω­ση, ακόμη κι αν ήταν ανά­πο­δα τα πλη­θυ­σμια­κά δε­δο­μέ­να, αν η Ελ­λά­δα είχε 80 εκα­τομ­μύ­ρια πλη­θυ­σμό και η Τουρ­κία 10 εκα­τομ­μύ­ρια, και πάλι με την ακτο­γραμ­μή που έχει η Τουρ­κία είναι αδύ­να­τον, ει­ρη­νι­κά, να επι­βλη­θεί το κα­θε­στώς των ΑΟΖ που θέλει να κα­το­χυ­ρώ­σει η Ελ­λά­δα. Πόσο μάλ­λον αν λά­βου­με υπόψη τα πλη­θυ­σμια­κά δε­δο­μέ­να.


Αντί­δρα­ση

Αλλά όταν στρι­μώ­ξεις τον αντί­πα­λο στα σκοι­νιά, αυτός θα ψάξει άλλες λύ­σεις. Η συμ­μα­χία με τη Ρωσία, ή για την ακρί­βεια η λυ­κο­συμ­μα­χία με τη Ρωσία, έδωσε τη δυ­να­τό­τη­τα στην Τουρ­κία του Ερ­ντο­γάν να ση­μειώ­σει ση­μα­ντι­κές στρα­τιω­τι­κές επι­τυ­χί­ες στη Συρία. Ταυ­τό­χρο­να της έδωσε τη δυ­να­τό­τη­τα να απο­κτή­σει εκεί­να τα πυ­ραυ­λι­κά αντια­ε­ρο­πο­ρι­κά συ­στή­μα­τα (ρω­σι­κά S-400) που της στε­ρού­σαν οι δυ­τι­κοί της «σύμ­μα­χοι». Η ρήξη με τη Δύση οδή­γη­σε επί­σης την Τουρ­κία στην προ­σπά­θεια οι­κο­δό­μη­σης εθνι­κής βιο­μη­χα­νί­ας όπλων σε συ­νερ­γα­σία με κά­ποιες ευ­ρω­παϊ­κές δυ­νά­μεις (Ιτα­λία) και το Πα­κι­στάν, πράγ­μα που, σύμ­φω­να με ανα­λυ­τές, θα της δώσει αυ­το­νο­μία κατά 90% τα επό­με­να χρό­νια. Πα­ρό­τι φα­ντά­ζει πα­ρά­δο­ξο, μέχρι πριν από τέσ­σε­ρα χρό­νια η Ελ­λά­δα και η Κύ­προς βρί­σκο­νταν πολύ πιο ψηλά από την Τουρ­κία όσον αφορά τη στρα­τιω­τι­κο­ποί­η­ση: Σύμ­φω­να με το International Center of Conversion, που εδρεύ­ει στη Βόνη, το 2014 η Ελ­λά­δα μαζί με την Κύπρο ήταν στην πρώτη δε­κά­δα του κα­τα­λό­γου των χωρών με τη με­γα­λύ­τε­ρη στρα­τιω­τι­κο­ποί­η­ση (GMI) μαζί με το Ισ­ρα­ήλ, τη Ν. Κορέα, τη Ρωσία κ.ά. Ωστό­σο αυτό προ­φα­νώς μπο­ρεί να αλ­λά­ξει πλέον με την ξέ­φρε­νη πο­ρεία στρα­τιω­τι­κο­ποί­η­σης που όπως φαί­νε­ται ακο­λου­θεί ο Ερ­ντο­γάν.

Όμως το πρό­βλη­μα απέ­να­ντι στο οποίο μπο­ρεί να βρε­θεί αντι­μέ­τω­πη η ελ­λη­νι­κή πλευ­ρά δεν είναι τόσο η στρα­τιω­τι­κή εν­δυ­νά­μω­ση της Τουρ­κί­ας, κα­θό­τι η τε­λευ­ταία έχει πολλά μέ­τω­πα. Δυ­στυ­χώς το Αφρίν εκτός από τρα­γι­κό είναι και δι­δα­κτι­κό. Oι συμ­μα­χί­ες με τους ιμπε­ρια­λι­στές πολύ σπά­νια έχουν αίσιο τέλος, και πολύ πιο σπά­νια απε­λευ­θε­ρω­τι­κό τέλος.

Αν η ελ­λη­νι­κή πλευ­ρά δεν μπο­ρεί να το δει αυτό στην πε­ρί­πτω­ση των Κούρ­δων, θα ήταν πολύ χρή­σι­μο να ανα­τρέ­ξει πε­ρί­που 100 χρό­νια πριν, όταν και πάλι ο ελ­λη­νι­κός κα­πι­τα­λι­σμός αι­σθάν­θη­κε δυ­να­τός και σε συμ­μα­χία με όλους τους με­γά­λους ιμπε­ρια­λι­σμούς της επο­χής ει­σέ­βα­λε στην Τουρ­κία. Όταν οι ιμπε­ρια­λι­σμοί αυτοί πεί­στη­καν ότι δεν κιν­δυ­νεύ­ει πλέον το στά­τους κβο από το κα­θε­στώς των νε­ό­τουρ­κων, άλ­λα­ξαν στάση, αλλά αυτό, εκτός από τους Τούρ­κους, το πλή­ρω­σαν τε­λι­κά και οι ελ­λη­νι­κοί πλη­θυ­σμοί. Πο­τά­μια αί­μα­τος και μα­ζι­κοί εκτο­πι­σμοί εκα­τέ­ρω­θεν ήταν ο τρα­γι­κός απο­λο­γι­σμός. Έτσι και σή­με­ρα: η Τουρ­κία του Ερ­ντο­γάν μπο­ρεί να βρί­σκε­ται σε ρήξη με τις ΗΠΑ, αλλά αυτό μπο­ρεί να αλ­λά­ξει. Είτε γιατί θα ανα­τρα­πεί πια ο Ερ­ντο­γάν είτε γιατί θα έχει πεί­σει τις ΗΠΑ ότι απο­τε­λεί αξιό­πι­στο μα­ντρό­σκυ­λο του ιμπε­ρια­λι­σμού στην πε­ριο­χή.

Η συμ­μα­χία με τον ιμπε­ρια­λι­σμό μπο­ρεί να προ­σπο­ρί­σει –και προ­σπο­ρί­ζει– οφέλη για την ελ­λη­νι­κή άρ­χου­σα τάξη. Η Ελ­λά­δα διεκ­δι­κεί ση­μα­ντι­κή θέση στην ενερ­γεια­κή σκα­κιέ­ρα και υπο­στη­ρί­ζει έργα αγω­γών δι­σε­κα­τομ­μυ­ρί­ων ευρώ. Ανά­με­σά τους ο EastMed (Ισ­ρα­ήλ-Κύ­προς-Ελ­λά­δα-Ιτα­λία), ο IGB (ελ­λη­νο­βουλ­γα­ρι­κός) και ο Νό­τιος Ευ­ρω­παϊ­κός Αγω­γός. Αν συ­νυ­πο­λο­γι­στούν κι άλλα έργα, όπως ο TAP, ο πλω­τός σταθ­μός αε­ριο­ποί­η­σης υγρο­ποι­η­μέ­νου φυ­σι­κού αε­ρί­ου στην Αλε­ξαν­δρού­πο­λη και ο τερ­μα­τι­κός σταθ­μός (LNG) του ΔΕΣΦΑ στη Ρε­βυ­θού­σα, είναι επεν­δύ­σεις που ξε­περ­νούν τα 9 -10 δισ. ευρώ. Ωστό­σο από αυτά ο ελ­λη­νι­κός λαός δεν έχει να κερ­δί­σει απο­λύ­τως τί­πο­τε. Οι μι­σθοί πεί­νας, οι με­σαιω­νι­κές ερ­γα­σια­κές σχέ­σεις και ο κίν­δυ­νος απώ­λειας της πρώ­της κα­τοι­κί­ας δεν πρό­κει­ται να ελα­φρύ­νουν από όλα αυτά τα σχέ­δια, ακόμη κι αν υλο­ποι­η­θούν πλή­ρως. Ίσα ίσα οι ερ­γα­ζό­με­νοι και τα άλλα φτωχά στρώ­μα­τα θα χρεια­στεί, εκτός από το ύστα­το οι­κο­νο­μι­κά υστέ­ρη­μα, να συ­νει­σφέ­ρουν και σε αίμα για αυτές τις εξορ­μή­σεις των Ελ­λή­νων κα­πι­τα­λι­στών και του κρά­τους τους.

*Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από την Ερ­γα­τι­κή Αρι­στε­ρά