Aπό το Νταχάου στη Μάινχοφ

Πρό­κει­ται για μια μυ­θι­στο­ρη­μα­τι­κή πα­ρου­σί­α­ση (χρο­νι­κό, ό­πως το λέ­ει ο συγ­γρα­φέ­ας) του α­ντάρ­τι­κου πό­λε­ων στην Ευ­ρώ­πη, ε­πι­κε­ντρω­μέ­νη κυ­ρί­ως στην RAF. Ο ή­ρω­ας α­φη­γεί­ται την ζω­ή του, που ξε­κι­νά με την γέν­νη­σή του σε στρα­τό­πε­δο συ­γκέ­ντρω­σης των Να­ζί α­πό την ε­βρα­ϊ­κής κα­τα­γω­γής κρα­τού­με­νη μά­να του. Με­γα­λώ­νο­ντας δέ­χε­ται ε­πιρ­ρο­ές α­πό διά­φο­ρες κομ­μου­νι­στι­κές και α­ναρ­χι­κές ι­δέ­ες

«Γνω­ρί­ζει» τον Μάο, τον Τρό­τσκι, αλ­λά και τις δυο με­ριές του «τοί­χους του αί­σχους». Μπαί­νει σε ο­μά­δες και δρα­στη­ριο­ποιεί­ται στο α­ντάρ­τι­κο πό­λε­ων. Μεταξύ των άλλων επηρεάστηκε από την α­ναρ­χι­κή ο­μά­δα των «πρό­βος» που α­γω­νι­ζό­ταν κα­τά του αυ­το­κι­νή­του στην Ολ­λαν­δί­α, αλ­λά και από τους «κλασ­σι­κούς» α­ναρ­χι­κούς. Μέ­σα α­πό την δι­ή­γη­ση προ­σφέ­ρε­ται μια πιο κο­ντι­νή μα­τιά στις κοι­νω­νι­κές συν­θή­κες κά­τω απ’ τις ο­ποί­ες συ­νέ­βη­σαν ό­λα τα με­τα­πο­λε­μι­κά ι­στο­ρι­κά κοι­νω­νι­κά γε­γο­νό­τα. Ο α­να­γνώ­στης αι­σθά­νε­ται πως έ­χει μια ά­με­ση βιω­μα­τι­κή σχέ­ση με τις δια­μορ­φώ­σεις των ι­δε­ών, τις κοι­νω­νι­κές τά­σεις αλ­λά και τις δρά­σεις των α­νταρ­τών πό­λης.

Ο ή­ρω­ας του μυ­θι­στο­ρή­μα­τος φτά­νει μέ­χρι την Λι­βύ­η και την ο­μά­δα του Κάρ­λος. Μα­ζί με το «Τσα­κά­λι» θα με­τάσ­χει στην α­πα­γω­γή των υ­πουρ­γών πε­τρε­λαί­ου των πε­τρε­λαιο­πα­ρα­γω­γών χω­ρών. Σε αυ­τήν την ε­νέρ­γεια θα τραυ­μα­τι­σθεί σο­βα­ρά…

Στις πά­νω α­πό δια­κό­σιες σε­λί­δες του βι­βλί­ου υ­πάρ­χουν α­να­ρίθ­μη­τες α­να­φο­ρές σε ι­στο­ρι­κές μορ­φές και γε­γο­νό­τα που σφυ­ρη­λα­τούν την προ­σω­πι­κό­τη­τα του ή­ρω­α. Ο πλού­τος αυ­τός ι­στο­ρι­κών πλη­ρο­φο­ριών ο­φεί­λε­ται στο γε­γο­νός ό­τι ο συγ­γρα­φέ­ας έ­χει συμ­βου­λευ­τεί σχε­δόν κά­θε έ­ντυ­πη πη­γή που υ­πάρ­χει για το συ­γκε­κρι­μέ­νο θέ­μα ό­πως φαί­νε­ται και στις ση­μειώ­σεις του βι­βλί­ου. Μέ­σα α­πό την πε­ρι­γρα­φή της «γέν­νη­σης» και δρά­σης ε­νός α­ντάρ­τη, βιώ­νου­με την ί­δια την «γέν­νη­ση» και δρά­ση του α­ντάρ­τι­κου.

Στο ε­ξώ­φυλ­λο του βι­βλί­ου βλέ­που­με τη φω­το­γρα­φί­α του «κο­ρι­τσιού του Μο­γκα­ντί­σου» της μο­να­δι­κής ε­πι­ζή­σα­σας α­πό την ε­πέμ­βα­ση των γερ­μα­νι­κών ει­δι­κών δυ­νά­με­ων σε α­ε­ρο­πλά­νο που εί­χαν κα­τα­λά­βει για να δια­φύ­γουν μέ­λη της RAF. Το «κο­ρί­τσι του Μο­γκα­ντί­σου» ή «Νού­με­ρο 33» στη φω­το­γρα­φί­α με­τα­φέ­ρε­ται βα­ριά τραυ­μα­τι­σμέ­νο και κά­νει με το χέ­ρι της το σή­μα της νί­κης.

Ο συγ­γρα­φέας Λε­ω­νί­δας Χρη­στά­κης είχε πο­λυε­τή πα­ρου­σί­α στον λεγόμενο underground εκ­δο­τι­κό και συγ­γρα­φι­κό χώ­ρο. Ήταν εκδότης του περιοδικού Ίδεοδρόμιο.

Από  την ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ. 21, Ιανουάριος 2004

anarchypress