Έχει καιρό τώρα που περνάς καθημερινά από το μυαλό μου!
Κάθε μέρα τουλάχιστον για μια μικρή στιγμή έχω το καθαρό σου πρόσωπο στο μυαλό μου σαν μια όαση που όσο την πλησιάζω τόσο απομακρύνεται…
Δεν είναι ένα βήμα μπροστά και ένα πίσω δεν είναι καν βήματα…
Είναι ακινησία…
Στέκομαι εκεί μπροστά σου και δεν λέω λέξη και δεν περιμένω να μου πεις λέξη! Δεν πρόκειται να κινήσω προς το μέρος σου γιατί ξέρω πως εάν προσπαθήσω να σε φτάσω θα βρεθώ ακόμα πιο μακριά σου!
Είναι ακινησία…
Στέκομαι εκεί μπροστά σου και δεν λέω λέξη και δεν περιμένω να μου πεις λέξη! Δεν πρόκειται να κινήσω προς το μέρος σου γιατί ξέρω πως εάν προσπαθήσω να σε φτάσω θα βρεθώ ακόμα πιο μακριά σου!
Έτσι αγαπώ την απόσταση μας!
Σε αγαπώ από απόσταση ασφαλείας προσπαθώντας να σε βγάλω από το μυαλό μου…
Παλεύοντας να σε βγάλω από το μυαλό μου!
Όσο όμως παλεύω τόσο πιο πολύ σε θέλω!
Όσο πιο λίγα σου λέω τόσο πιο πολλά θέλω να σου πω!
Κι όμως σωπαίνω!
Σωπαίνω γιατί φοβάμαι πως θα σε χάσω!
Θα χάσω την όαση μου…
Κι ύστερα πως θα ζω;
Τι θα είμαι έπειτα εάν χάσω αυτό που μου δίνει πνοή!
Ένα σώμα που περιφέρεται και δεν έχει να ελπίζει σε τίποτα!
Καλύτερα να ελπίζω στο ακατόρθωτο πάρα να μην ελπίζω σε τίποτα!
04/09/2018, enfo.gr
Liberation Popular 