Οι πυρκαγιές, τα προηγούμενα και τα επερχόμενα

Το κείμενο που ακολουθεί δημοσιεύθηκε στο 86^ο φύλλου (Σεπτέμβριος 2009) της μηνιαίας αναρχικής εφημερίδας ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ και άπτεται ορισμένων πλευρών που σχετίζονται με τις πυρκαγιές. Οπωσδήποτε ένα μέρος των επισημάνσεων αφορά και το πρόσφατο κρατικό έγκλημα στο ΜΑΤΙ και πιο συγκεκριμένα την «αποκατάσταση», την «αναμόρφωση» και εν τέλει την «αξιοποίηση» την οποία επαγγέλλονται οι νυν και οι επόμενοι διαχειριστές των κρατικών και εξουσιαστικών υποθέσεων

Αφού ολοκληρώθηκε το κτηματολόγιο το 2008 με σκοπό την αναγνώριση δασικών εκτάσεων ως ιδιοκτησιών, τον περασμένο Απρίλιο, το υπουργείο ΠΕΧΩΔΕ παρουσίασε το νέο ρυθμιστικό σχέδιο Αθήνας-Αττικής.

Σύμφωνα με αυτό, συνολικά 250.000 στρέμματα γης στην Ανατολική, τη ΒΑ και τη ΝΑ Αττική επρόκειτο να ενταχθούν στο σχέδιο πόλης.

Βάσει των στοιχείων του Ευρωπαϊκού Πληροφοριακού Συστήματος Δασικών Πυρκαγιών, 313.680 στρέμματα καταστράφηκαν (εντελώς τυχαία) από τις πυρκαγιές στην ΒΑ Αττική.

«Οι πρώτες εστίες των πυρκαγιών εκδηλώθηκαν πολύ κοντά στις εγκαταστάσεις εργοληπτικής εταιρείας στο Γραμματικό, που έχει αναλάβει την κατασκευή του γνωστού ΧΥΤΑ, ο οποίος έχει προκαλέσει οργισμένες αντιδράσεις των κατοίκων της περιοχής. Πρόκειται για εταιρεία θυγατρική μεγάλου ομίλου, με ειδίκευση σε ανάλογα έργα, τα οποία αποδεικνύονται εξαιρετικά επικερδή, καθώς τα προ φόρων κέρδη της στις δύο τελευταίες χρήσεις ξεπερνούν συνολικά τα 30 εκατ. ευρώ, σύμφωνα με τους δημοσιευμένους ισολογισμούς […] οι καταστροφικές πυρκαγιές που κατέκαψαν τις καταπατημένες, από τον εργολάβο, σύμφωνα με τους ιδιοκτήτες τους, εκτάσεις, αλλά και μεγάλες εκτάσεις στην ευρύτερη περιοχή, με αποτέλεσμα πολλοί στην κατασκευαστική αγορά να εκτιμούν, ότι ανοίγει πλέον διάπλατα ο δρόμος για την καταβολή χαμηλών αποζημιώσεων στους ιδιοκτήτες, ώστε να απεμπλακεί η κατασκευή του ΧΥΤΑ από τις προσφυγές τους. «Ήταν μια πολύ βολική φωτιά για τους θιασώτες του νέου ΧΥΤΑ στο Γραμματικό», τονίζουν χαρακτηριστικά στελέχη εργοληπτικών εταιρειών. Χρυσές δουλειές…» (Πρώτο Θέμα, Οικονομία 25/8/2009)

Το φαινόμενο της ανόδου του χρηματιστηρίου, παρουσιάστηκε και με τις φονικές πυρκαγιές του 2007 στην Πελοπόννησο. Τα σχέδια για τη κατασκευή της Ιωνίας οδού, τα αιολικά εργοστάσια και την τουριστική ανάπτυξη είχαν ανακοινωθεί και προσέκρουαν για άλλη μια φορά στις αντιδράσεις των κατοίκων. Με τις φονικές πυρκαγιές, αφαιρέθηκαν και οι πρωτογενείς πόροι, αφού καταστράφηκαν καλλιέργειες και κτηνοτροφία, και καταστάληκαν οι όποιες αντιδράσεις για αλλοίωση του περιβάλλοντος. Επίσης, απαξιώθηκαν οι αξίες των γαιών, ώστε να απαλλοτριωθούν από το κράτος.

Αμέσως μετά τις φωτιές στην Αττική ανακοινώθηκαν από τον Σουφλιά: «Είκοσι πέντε χιλιόμετρα αυτοκινητοδρόμων θα διασχίσουν τις καμένες εκτάσεις της Πεντέλης, ενώνοντας τον ανισόπεδο κόμβο Ραφήνας με τις Αφίδνες. Αυτό προκύπτει από το σχέδιο κατασκευής των νέων αυτοκινητόδρομων Αττικής».

Ενδεικτικές είναι επίσης και οι καταχωρήσεις σε ιστοσελίδες για πωλήσεις οικοπέδων εκεί που η φωτιά κατέκαψε τα δάση, σε περιοχές όπως το Βαρνάβα και την δέσμευση για την παροχή βεβαίωσης μη δασικού χαρακτήρα…

Δίκτυα ηλεκτρικά, τηλεπικοινωνιακά, οδικά, διατρέχουν πλέον τα βουνά σε κάθε κατεύθυνση καθώς η ανάπλαση της Αττικής και η επέκταση του οικιστικού ιστού προχωρούν ταυτόχρονα με την λειτουργία του νέου αεροδρομίου στα Σπάτα, που κατάστρεψε τις μεγάλες γεωργικές εκτάσεις εκεί και έτσι με την παλαιότερη καταστροφή του σιτοβολώνα του Θριασίου πάλι για «αναπτυξιακές» ανάγκες, αφαίρεσε για πάντα την δυνατότητα της Αττικής γης να καλύψει τις όποιες ανάγκες του πληθυσμού της σε τρόφιμα.

Είναι γνωστό, πως δεν είναι αντιστρεπτή η καταστροφή της φύσης και η δυνατότητα επιβίωσης του ανθρώπου στο προσεχές μέλλον. Όλο το ενδιαφέρον των κυρίαρχων είναι στα λογιστικά μεγέθη (πλαστά ή αληθινά) που όμως δεν μετρούν την ποιότητα ζωής και άλλες σημαντικές παραμέτρους.

Όταν με δικαιολογία το εφεύρημα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, κάποιοι τοπικοί επιχειρηματικοί, πολιτικοί, συνδικαλιστικοί και δημοσιογραφικοί κύκλοι ωρύονται για την κάμψη της οικοδομικής δραστηριότητας (την κατ’ αυτούς αποκαλούμενη ατμομηχανή της ελληνικής οικονομίας), άλλοι με τη σειρά τους ανακοινώνουν ότι οραματίζονται την δημιουργία ενός ή δύο εκατομμυρίων κατοικιών για ξένους επενδυτές στον Ελλαδικό χώρο.

Όλα αυτά λειτουργούν σαν εντολή για την εξεύρεση εκτάσεων για οικοδόμηση, αφού αυτές είναι στην κυριολεξία η καύσιμη ύλη για αυτή την αχαλίνωτη και ανεξέλεγκτη «ατμομηχανή».

Αποτελεί κρατικό μύθο το επιχείρημα πως η οικοδομική υπερδραστηριότητα επιλύει στεγαστικά προβλήματα. Στην πραγματικότητα η στατιστική αντιστοιχία επτά κατοικιών ανά κάτοικο του ελλαδικού χώρου είναι πλασματική. Η καταστροφή του περιβάλλοντος και η οικοδομική υπερδραστηριότητα κατασκευάζουν αποπνικτικές συνθήκες καταστολής και εγκλωβισμού των ανθρώπων.

Ούτε άλλες ανθρώπινες ανάγκες μπορεί να καλύψει, εκτός από αυτές των πολυεθνικών κατασκευαστικών εταιριών που αναλαμβάνουν άχρηστα τεχνικά έργα όπως δρόμοι από το πουθενά στο πουθενά, που αποσκοπούν μόνο στην αύξηση των υπερκερδών τους και την υποχρέωση των ανθρώπων για χρήση ιδιωτικών οδών που πρακτικά αποσκοπούν μόνο στην περαιτέρω συμπίεση και υποταγή του ανθρώπου σε άχρηστους εξοντωτικούς ρυθμούς δουλείας και αποκλεισμό ολόκληρων γεωγραφικών περιοχών.

Τα πρόσκαιρα σε πακέτα ξεροκόμματα εργασίας προς τους εργαζομένους τους (αν επιβιώσουν), δεν πρόκειται να τους βοηθήσουν καθόλου πέραν ενός χρονικού ορίζοντα τριών τεσσάρων χρόνων όπως οι ίδιες οι τεχνικές εταιρίες και οι πολιτικοί ξεδιάντροπα δηλώνουν.

Και βέβαια αυτά τα όψιμα πακέτα εργασίας, αφορούν αποκλειστικά και μόνο ημέτερους και πειθήνιους υπηρέτες αυτού του συστήματος και κανέναν άλλον.

Όμως με μια άλλη ματιά, η οικοδόμηση πλέον των αναγκών οίκησης , διαβίωσης, εργασίας, είναι ένας ανασταλτικός παράγοντας για την όποια οικονομία και την όποια κοινωνία.

Για δε την δυνατότητα αποκατάστασης του περιβάλλοντος στη πρότερη κατάσταση, κουβέντα δεν πρέπει να γίνεται.

Τα τερατώδη εκσκαφικά, οι πανάκριβες αχαλίνωτες μελέτες έργων και η σπάταλη χρήση οπλισμένου σκυροδέματος, προκαλούν άμεσα τέτοια αλλοίωση στο περιβάλλον που μόνο μέσα σε εκατομμύρια χρόνια διάβρωσης θα μπορούσε να προκληθεί πάνω στη γη.

Και όλα αυτά γίνονται ώστε κυριαρχικοί μηχανισμοί να μπορούν να καυχώνται για ρυθμούς ανάπτυξης και κερδών, ώστε αυτό το βαβυλωνιακό μόρφωμα να μπορεί να δικαιολογεί την ύπαρξή του απομυζώντας τον φυσικό πλούτο του πλανήτη και τις κάποιες ελευθερίες των ανθρώπων.

Με την αχαλίνωτη οικοδόμηση στα καμένα δάση και βουνά και την καταστροφή του περιβάλλοντος καλύπτονται:

Οι ανάγκες των λεγόμενων τριτοκοσμικών χωρών να εξάγουν το άφθονο φτηνό και φτωχό εργατικό δυναμικό τους και έτσι να μεταθέσουν στο εξωτερικό τα συσσωρευμένα προβλήματα τους, ενώ παράλληλα να εισρεύσουν χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια κάποια κεφάλαια.

Η αδυναμία ενός κόσμου να αντισταθεί και να προστατευτεί με την φυσική κάλυψη και οχύρωση του τόπου του

Η αδυναμία του κόσμου ακόμα και να επιβιώσει με τα απαραίτητα πρωτογενή στοιχεία που του προσφέρει το περιβάλλον όπως νερό, καθαρό αέρα, γεωργία, κτηνοτροφία, υλοτομεία κ.λπ.

Η βιομηχανία τσιμέντου και μπετόβεργας κυρίως με τα τεράστια υπερκέρδη που δεν ανέχεται την οποιαδήποτε μείωση σε αποτελέσματα κερδοφορίας.

Οι τράπεζες, που με τα δάνεια εξασφαλίζουν χωρίς κόπο την κερδοφορία τους.

Τονώνονται κλάδοι όπως αυτοί της ελίτ των μηχανικών, δικηγόρων, συμβολαιογράφων παράλληλα με κάποιους άλλους κλάδους τεχνίτες και μεταφορείς που απλά μέσα από την οικοδομική δραστηριότητα παρατείνουν την αγωνία της επιβίωσης τους.

Κέρδη για το κράτος από την φορολόγηση, τις άδειες κ.λπ. των όσων χρειάζονται για την νομιμοποίηση και λειτουργία ενός κτηρίου. Αυτά τα τεράστια ποσά μπορούν εν μέρει να διοχετευθούν στην κάλυψη κάποιων επειγουσών «δημόσιων αναγκών» αλλά κατά κύριο λόγο ενισχύουν το καθεστώς μιζο-διαχείρισης που επικρατεί σε όλη την Ευρώπη πλέον.

Απασχόληση εξοντωτική για υμετέρους, άμβλυνση της ψαλίδας ανισότητας, ένταση της καταστολής και της έμμεσης εξόντωσης των ανθρώπων και των ελευθεριών τους.

Με την οικοδόμηση εκτός κάποιων πραγματικών αναγκών που ίσως καλυφθούν, από κάποιες ισχυρές κοινωνικές ομάδες, τονώνεται ακόμα σαν life style η αχαλίνωτη επιθυμία επίδειξης, ισχύος και πλουτισμού για μικροπρεπείς και αντικοινωνικούς τύπους, δημιουργώντας και ενισχύοντας τα πρότυπα του ανταγωνισμού και της κυριαρχίας προς τους υπόλοιπους.

Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΟΜΗΡΕΙΑ ΑΠΛΩΝΕΤΑΙ

Το κράτος με τους μηχανισμούς που διαθέτει κρατά όλους τους ιδιοκτήτες σε μια πολυποίκιλη απόλυτη ομηρεία. Από το «παράνομο» σκαλοπάτι ή παράθυρο ή μπαλκόνι, ή από το ιδιοκτησιακό καθεστώς της γης, ή από τις βάσεις δεδομένων για οποιοδήποτε χρέος ή οφειλή.

Οι ιδιοκτήτες των ακινήτων σ’ αυτές τις περιοχές βρίσκονται δέσμιοι του κράτους μέσω των περιουσιακών στοιχείων που κατέχουν και, βέβαια, αδυνατούν να παρουσιάσουν στοιχειώδη σημάδια αντίδρασης για στρεβλές καταστάσεις, που επικρατούν πλέον ανενόχλητες τοπικά ή γενικά. Έτσι, η όλη τους συμπεριφορά μέσω των ομηρειών είναι απόλυτα προβλέψιμη και ελεγχόμενη έως και αυτή την εκλογική διαδικασία.

Αν σκεφτεί κανείς ότι από το Ενετικό και Οθωμανικό δίκαιο δεν υπήρχε ιδιοκτησία σε δασικές εκτάσεις παρά μόνο χρήση γης σε χωράφια, και ότι η Οθωμανική περιουσία προϊόν λεηλασίας και πολέμου, που ανήκε έστω στον σουλτάνο περιήλθε στο Ελληνικό δημόσιο, είναι να απορεί κανείς πως παρουσιάζονται ιδιοκτήτες βουνων και παραλιών, χρυσόβουλα κλπ. πως αναγνωρίζονται τέτοιες ιδιοκτησίες και πως αυτό το πάρε δώσε αφορά αποκλειστικά λίγους, εκλεκτούς και καθεστωτικούς.

Τα βουνά από πηγή ζωής και πλούτου για την κοινωνία, ξαφνικά παρουσιάζονται από το πουθενά να έχουν κάποιους ιδιοκτήτες, οι οποίοι τα διαμελίζουν και τα καταστρέφουν ανενόχλητοι αδιαφορώντας για τις όποιες επιπτώσεις στο περιβάλλον και την ζωή.

Όμως, δεν θα μπορούσαν να συμβαίνουν όλα αυτά, χωρίς την αναίσχυντη επικουρία της τοπικής αυτοδιοίκησης.

Παρά τις εξαγγελίες, μέσα από τις διαδικασίες της σκευάζονται και ενισχύονται ιδιωτικοί πλέον στρατοί, ενώ όλες οι καταστροφικές επεμβάσεις ντύνονται τον μανδύα της νομιμότητας μέσα από τις εκάστοτε εκλογικές διαδικασίες.

Εκπληρώνοντας τις επιθυμίες της κεντρικής εξουσίας, η τοπική αυτοδιοίκηση αναλαμβάνει να καλύψει τις εμπλεκόμενες κρατικές υπηρεσίες όπως πολεοδομία, πυροσβεστική, αστυνομία, δικαιοσύνη, δασαρχεία, κλπ.

Τα άδεια από νερό βυτιοφόρα, η αργοπορία επέμβασης στις φωτιές, η διαρκής εμπρηστική δραστηριότητα δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφιβολίας ότι έχουμε να κάνουμε με μεγάλο κρατικό σχέδιο.

Η μεγάλη πλειοψηφία των δημάρχων αποτελείται από συνταξιούχους στρατιωτικούς, αστυνόμους και δικηγόρους, οι οποίοι αντί να αποσυρθούν επιτέλους μετά την λαμπρή καριέρα τους στην καταστολή και την καταπίεση, επιμένουν να δυναστεύουν την κοινωνία.

Φαίνεται ξεκάθαρα πια ότι κάποιοι επενδύουν σε «αιρετά» αλλά εντεταλμένα πρόσωπα ώστε να κερδίσουν εν συνεχεία χωρίς κόπο απομυζώντας και εξαντλώντας όλους τους τοπικούς πόρους για το συμφέρον άλλων.

Λόγω μιας χρονικής σύμπτωσης αρκετοί «αιρετοί» είναι ως επί το πλείστον προσληφθέντες στο δημόσιο από την εποχή της χούντας, αλλά και όσοι δεν ανήκουν σε αυτό το συγκεκριμένο club, δεν φαίνεται η συμπεριφορά τους και η αλαζονεία τους να διαφέρει καθόλου από τους προαναφερθέντες. Ύστερα από τα παραπάνω ο καθένας μπορεί να καταλάβει ότι στη κυριολεξία κάποιοι πριονίζουν το κλαδί που καθόμαστε.

Οποιοσδήποτε συναινεί σε αυτή την κατάσταση σήμερα, μπορεί να νομίζει ότι επιβιώνει, αλλά στην κυριολεξία αυτοκτονεί και σκοτώνει το αύριο των επερχόμενων γενεών ανθρώπων.

Όποιος προσβλέπει σε κέρδη από την εκμετάλλευση των δασών, δεν διαφέρει σε τίποτα από τον οποιοδήποτε συνένοχο εγκληματία στα πιο στυγερά εγκλήματα κατά του ανθρώπου.

Μια ματιά στα μολυσμένα νερά, θάλασσες, αέρα, αρκεί ώστε ο καθένας να καταλάβει ότι αυτές οι λογικές που προτείνονται έμμεσα και υλοποιούνται άμεσα δεν έχουν επιστροφή.

Η ανισότητα γιγαντώνεται, η λεηλασία συνεχίζεται και όλοι οι υπόλοιποι μεθοδικά οδηγούνται στην εξαθλίωση και την εξόντωση.

Το αν θα αμυνθούμε και θα προστατεύσουμε τη ζωή, αλλάζοντας αυτές τις λογικές που διέπουν χωρίς την θέλησή μας την ύπαρξή μας ή αν θα μείνουμε στο απόλυτο ανέλεος των εξουσιαστών που καταστρέφουν με κάθε τρόπο και μέσο, είναι μια απάντηση που επιτέλους πρέπει να δώσει ο καθένας.

anarchypress