Της Π. Γ
Η 9η Νοεμβρίου 1989 σηματοδοτεί την αρχή της Πτώσης του Τείχους του Βερολίνου, με «δράστες» τους ίδιους τους πολίτες, που ξεχύθηκαν μαζικά από τις δύο πλευρές των συνόρων και έστησαν μία παλλαϊκή γιορτή γκρεμίσματος, σκαρφαλώματος πάνω στο τείχος, διάνοιξης των σημείων ελέγχου, διέλευσης με αυτοκίνητα και τα πόδια και προσωπικής συνάντησης του Άλλου
Οι πρωτόγνωρες εικόνες μίας εν εξελίξει «Ειρηνικής Επανάστασης» της κοινωνίας των πολιτών, σήμαινε το τέλος της διαίρεσης της Γερμανίας και της ψυχροπολεμικής περιόδου στην Ευρώπη.Μάλλον.Βέβαια, η κίνηση των πολιτών κατέστη δυνατή χάρη στις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις που είχαν προηγηθεί.
Σήμερα, λίγα τμήματα του Τείχους έχουν απομείνει, ένα τμήμα μήκους 80 μέτρων, εκεί που βρισκόταν το αρχηγείο της ναζιστικής Gestapo, μεταξύ του σημείου ελέγχου Charlie και της Potzdamer Platz, ένα μακρύ τμήμα διακοσμημένο με έργα καλλιτεχνών, γνωστό ως East Side Gallery, κατά μήκος του ποταμού Spree που διασχίζει την πόλη κοντά στη γέφυρα Oberbaumbrücke κι ένα τρίτο τμήμα στη Bernauer Strabe, που μετατράπηκε το 1999 σε μουσείο.
Επίσης, το σημείο ελέγχου Charlie έχει μετατραπεί σε μουσείο, όπου εκτίθεται η ιστορία του Τείχους. Κάποια μικρότερα απομεινάρια και λίγα φυλάκια του Τείχους υπάρχουν ακόμη διάσπαρτα. Μέχρι σήμερα καταστήματα αναμνηστικών πωλούν κομματάκια από το Τείχος.
Στερνόγραφο: Σήμερα είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς πού βρισκόταν το Τείχος. Τα χρόνια περνούν, η συλλογική μνήμη φθίνει.Μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου, καταλάβαμε, ότι όλα αυτά που μας έλεγαν για το σοσιαλισμό ήταν ψέματα και όλα εκείνα που μας έλεγαν για τον καπιταλισμό ήταν αλήθεια.
29 χρόνια μετά την Πτώση του Τείχους του Βερολίνου, υπάρχουν ακόμα πολλά τείχη να γκρεμίσουμε.
Liberation Popular 