Ψόφησε ο χρυσαυγίτης μαχαιροβγάλτης Παναγιώτης Ρουμελιώτης – Πόρκυ

Αναδημοσιεύουμε από το iospress.gr

ένα παλαιότερα δημοσίευμα Το μαχαίρι είναι το πιο ύπουλο όπλο. Δίνει στον δράστη τη δυνατότητα να δράσει στη «ζούλα». Είναι εκ του ασφαλούς δολοφονική μέθοδος, δεν κάνει θόρυβο, δεν δίνει στο θύμα δυνατότητα να αντιδράσει και, κυρίως, διασφαλίζει τη γρήγορη και αποτελεσματική ενέργεια, ειδικά αν το χτύπημα γίνει πισώπλατα. Αυτός είναι ο τρόπος που κατηγορείται ο Πόρκυ ότι μαχαίρωσε δύο αδέλφια εν ψυχρώ, μέσα στο κέντρο της Αθήνας στις 19/10/2005. Αντιγράφουμε από το βούλευμα που εκδόθηκε στις 16/2/2006: «Οι παθόντες φοιτητές Α.Α. (19 ετών) και Ι.Α. (23 ετών) είχαν μεταβεί στην Πλατεία Μοναστηρακίου για βόλτα και περί ώραν 16:30 και ενώ στέκονταν έξω από το κατάστημα Γερμανός καπνίζοντας, πέρασαν από μπροστά τους δύο άγνωστοι σ’ αυτούς άνδρες εκ των οποίων ο ένας τους κοιτούσε επίμονα. Αφού προχώρησαν για λίγο, ο ένας ξαναγύρισε κοντά στους παθόντες και απευθυνόμενος στον Α.Α. σε έντονο και ερειστικό ύφος του είπε αρπάζοντάς τον από το μπουφάν «τι είναι αυτό ρε;». Ο τελευταίος είχε ζωγραφίσει στο μπουφάν του έναν άνθρωπο που πέταγε σε καλάθι αχρήστων τον αγκυλωτό σταυρό. Ο αδελφός του τότε αντιλήφθηκε ότι το άτομο αυτό κρατούσε στο χέρι πτυσσόμενο μαχαίρι 10 εκ. (17 εκ., όπως αποδείχτηκε μετά) και τράβηξε από το χέρι τον αδελφό του να φύγουν. Τότε το άτομο άρχισε να χτυπά με τη λάμα επανειλημμένα τον Α.Α. φωνάζοντας «θα σε σκοτώσω». Αφού έπεσε κάτω αιμόφυρτος, άρχισε να χτυπά και τον Ι.Α. που προσπαθούσε να βοηθήσει τον αδελφό του, τραυματίζοντάς τον κι αυτόν… Οπως κατέθεσε αμέσως μετά στην αστυνομία ο Ι.Α. «ο δράστης ήταν Ελληνας, ηλικίας 25 ετών περίπου με ξυρισμένο κεφάλι ενώ το άλλο άτομο δεν μπόρεσε να το περιγράψει». Αιτία της επίθεσης κατ’ αυτόν ήταν η απεικόνιση του μπουφάν. Ακολούθως, στις 21/10/2005 σε συμπληρωματική κατάθεση ανέφερε ότι το συμβάν δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΑΥΓΗ» και στο διαδίκτυο όπου υπήρχε και φωτογραφία του δράστη που έφερε το ψευδώνυμο Πόρκυ. Επρόκειτο για άτομο που δραστηριοποιείται σε ακραίο πολιτικό χώρο και που έχει μαχαιρώσει κι άλλα άτομα στο παρελθόν». Πράγματι, όπως προκύπτει από τη δικογραφία, ο Πόρκυ είχε μαχαιρώσει με την παρέα του λίγα χρόνια πριν δύο μέλη αριστερής οργάνωσης, έναν νεαρό και μία κοπέλα. Τότε δεν φυλακίστηκε. Η Αστυνομία, μετά την αναγνώριση του Ι.Α. και δεδομένου ότι ο δράστης ήταν σεσημασμένος, τον συνέλαβε και μάλιστα πάλι οπλισμένο με μαχαίρι, καθώς και τον φίλο του. Στην αρχή αρνήθηκαν την ενοχή τους. Αργότερα ομολόγησαν, με τη δικαιολογία ότι 5-6 «αναρχικοί» τους επιτέθηκαν πρώτοι με κλομπ και μαχαίρι, ενώ ο Πόρκυ τούς πήρε το μαχαίρι και τότε άρχισε την «άμυνα». Κατά το βούλευμα οι ισχυρισμοί αυτοί κατέπεσαν, εφόσον όλα τα χτυπήματα ήταν πισώπλατα. Κρίθηκαν επίσης αβάσιμοι οι ισχυρισμοί του δράστη ότι είχε να κάνει με ομάδα αναρχικών που μάλιστα κρατούσαν και ρόπαλα. Ο φίλος του Πόρκυ, παρόλο που παραδέχτηκε κι αυτός ετεροχρονισμένα τη συμμετοχή του -από μακριά- στο συμβάν και ενώ είχε πει τα ίδια για αναρχικούς που τους επιτέθηκαν με ρόπαλα, αφέθηκε ελεύθερος διότι «δεν προέκυψε η συμμετοχή του». Ο πατέρας του δράστη επικαλέστηκε παλιά εμπλοκή του Πόρκυ με ναρκωτικά, προσκομίζοντας και ιατρικές βεβαιώσεις που όμως βεβαίωναν ταυτόχρονα και την απεξάρτησή του ήδη από το 2003. Επιπλέον δεν προέκυψε ότι ήταν υπό την επήρεια ουσιών κατά την τέλεση της πράξης. Εξάλλου, όλοι γνωρίζουν και καλύτερα ένας εισαγγελέας ότι ένα πρεζόνι το πολύ πολύ να ζητήσει κανένα ευρώ η να βουτήξει καμιά τσάντα. Δεν έχουμε δει πρεζόνι να δολοφονεί στο όνομα του Χίτλερ και της Ελλάδας για να πάρει τη δόση του! «Επικίνδυνος για νέα αδικήματα» Το βούλευμα του καταλογίζει «απόπειρες ανθρωποκτονίας κατά συρροή με δόλο σε ήρεμη ψυχική κατάσταση» και συμπεραίνει «το ότι αυτές οι απόπειρες δεν τελεσφόρησαν οφείλεται σε λόγους ανεξάρτητους από την θέλησή του δράστη». Η εισαγγελέας Μ. Ψαρουδάκη πρότεινε επίσης τη συνέχιση της προφυλάκισής του διότι τον έκρινε πολύ επικίνδυνο για την τέλεση νέων αδικημάτων. Μια εισαγγελική πρόταση που, αν είχε γίνει στην προηγούμενη παρόμοια ενέργεια του δράστη, ο Α.Α. θα είχε ίσως συνεχίσει τη ζωή του χωρίς μόνιμη αναπηρία, όπως τώρα. Η ιατροδικαστική έκθεση για το θύμα είναι συγκλονιστική για το πώς έζησε αυτό το παιδί που θεώρησε σκόπιμο να επιδεικνύει και με τα ρούχα του την αντίθεσή του στο Χίτλερ. Οι υπεύθυνοι της εντατική του νοσοκομείου, όπου νοσηλεύτηκε το θύμα επί ένα μήνα, αναφέρει μεταξύ άλλων: «Τραύμα δύο εκ. έμπροσθεν του αριστερού ακουστικού πόρου με είσοδο στο κρανίο, τραυματισμό του εγκεφάλου και ενδοεγκεφαλικό αιμάτωμα του αριστερού κροταφικού οστού, φυσαλίδα αέρα, αιμορραγικά στοιχεία, ενδοκοιλιακή αιμορραγία και δεξιά ημιπάρεση και ημιανοψία του δεξιού οφθαλμού. Εξι τραύματα του αριστερού ημιθωρακίου με ανοιχτό πνευμοθώρακα… Ενα τραύμα της δεξιάς ινιακής χώρας και … ένα τραύμα στην οπίσθια επιφάνεια του αριστερού βραχίονος. Κατά τη νοσηλεία παρουσίασε μετατραυματική μηνιγγίτιδα από την οποία ανένηψε… Πρόκειται για βαρεία σωματική βλάβη κατ’ επικίνδυνο τρόπο προσκληθείσα… από την οποία ο εξετασθείς θέλει νοσήσει και απόσχει επί δώδεκα μήνες από τον τραυματισμό του, εκτός επιπλοκής τινός ή υστερογενούς βλάβης και ανεξαρτήτως από του βαθμού της μερικής ή μόνιμης αναπηρίας που ήθελε παραμείνει». Η ιατροδικαστική έκθεση για το άλλο θύμα ήταν ευτυχώς καλύτερη και το παιδί δεν έχει σήμερα προβλήματα. Ο Πόρκυ έκανε αίτηση αποφυλάκισης τον Ιούλιο του 2006 πράγμα που απορρίφθηκε. Μια όμως και συνέπεσαν μέσα σε ένα μήνα τρεις δίκες για παρόμοια δολοφονικά χτυπήματα ναζιστικών συμμοριών (Χρυσή Αυγή ή Εγκληματίες Πολέμου ή όπως αλλιώς λέγονται αυτοί οι φουσκωτοί ξυρισμένοι νεοναζί) δεν μπορούμε να μην υποσημειώσουμε τη «μερική» ανοχή των υπευθύνων στα «παραστρατήματα» αυτών των «παιδιών». Γεγονός που μας έχει οδηγήσει να έχουμε τα τελευταία χρόνια πάνω από 70 τέτοιες δολοφονικές επιθέσεις ακόμα και με νεκρούς. Τα θύματα είναι πάντα νέοι Ελληνες ή μετανάστες, μόνοι ή σε παρέα 2-3 ατόμων, φυσικά άοπλοι και προπαντός ανυποψίαστοι. Αντίθετα οι δράστες -γνωστοί ή άγνωστοι ακροδεξιοί- πάντα οπλισμένοι, που μπαινοβγαίνουν πρώτα στα γυμναστήρια για να αποκτήσουν πόντους στα σημεία που τους λείπουν και μετά, στο όνομα της Ελλάδας και της σημαίας, λιανίζουν τα κεφάλια των θυμάτων. Δυστυχώς στα γυμναστήρια δεν μπορούν να πολλαπλασιαστούν οι πόντοι του εγκεφάλου, ούτε η σκέψη ούτε και η γνώση. Πάγια τακτική τους είναι να χτυπούν κατά ομάδες ένα με δύο άτομα εκ του ασφαλούς με στόχο τη θανάτωσή τους με προτίμηση σε μετανάστες αλλά και Ελληνες που «μοιάζουν» αριστεροί ή αναρχικοί. Πάγια τακτική τους είναι να μην αναλαμβάνουν αυτές οι οργανώσεις-συμμορίες την ευθύνη των ενεργειών τους. Φροντίζουν δε πολλές φορές να κτυπούν τα θύματα σε περιοχές που υπάρχουν ειδικοί φρουροί ή και δυνάμεις των ΕΚΑΜ (π.χ. Πεδίον Αρεως, Ομόνοια κλπ), ώστε να «εξασφαλίσουν» και την άνετη διαφυγή τους. Στις σπάνιες περιπτώσεις που εντοπίζονται, επικαλούνται «λόγους άμυνας». Οσο για τον Πόρκυ που δικάζεται στη Θήβα -κι όχι στην Αθήνα- ας αναρωτηθεί ο ίδιος γιατί οι σύντροφοί του τον έχουν εγκαταλείψει στην τύχη του και το περίφημο ναζιστικό του συγκρότημα έχει μουτζουρώσει το πρόσωπό του στις παλιές φωτογραφίες που φιλοξενούνται στο Διαδίκτυο. Μάλλον δεν προέρχεται από μεγάλη οικογένεια ούτε κατέχει θέση στα αξιώματα των παραστρατιωτικών αυτών ομάδων. Ασε που είχε και μπλεξίματα με ναρκωτικά παλιότερα.