«Οι άνθρωποι μοιάζουν με λουλούδια στο τέλος» – 100 χρόνια από τη γέννηση του Τσαρλς Μπουκόφσκι
του Γιάννη Ανδρουλιδάκη «Συχνά οι καλύτερες στιγμές της ζωής ήταν όταν δεν κάνεις απολύτως τίποτα, απλά κάθεσαι με μια σκέψη και τη μασουλάς ξανά και ξανά. Θέλω να πω, καταλαβαίνεις ας πούμε ότι όλα είναι μάταια, και την ίδια στιγμή δε μπορεί να είναι εντελώς μάταια, γιατί το συνειδητοποιείς ότι είναι μάταια και αυτή η συνείδηση της ματαιότητας σχεδόν δίνει ένα νόημα η ίδια. Καταλαβαίνεις … Συνεχίστε την ανάγνωση «Οι άνθρωποι μοιάζουν με λουλούδια στο τέλος» – 100 χρόνια από τη γέννηση του Τσαρλς Μπουκόφσκι