Οι υπηρεσίες Υγείας έχουν υποβαθμιστεί σε 9 στις 10 χώρες του πλανήτη εξαιτίας της πανδημίας του κορωνοϊού. Το βασικό πρόβλημα, όμως, σύμφωνα με μελέτη του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, είναι ότι η κρίση θα μπορούσε να γκρεμίσει επιτεύγματα δεκαετιών στις υπηρεσίες Υγείας.
«Ο αντίκτυπος της πανδημίας του Covid-19 σε κρίσιμες υπηρεσίες Υγείας αποτελεί πηγή μεγάλης ανησυχίας. Σημαντικά επιτεύγματα στον τομέα της Υγείας που επιτεύχθηκαν τις τελευταίες δύο δεκαετίες ενδέχεται να ‘σαρωθούν’ σε μικρό χρονικό διάστημα» σημειώνεται χαρακτηριστικά.
Η έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε περισσότερες από 100 χώρες από τον Μάιο έως τον Ιούλιο και συμπεραίνει ότι βασικές ιατρικές υπηρεσίες έχουν πληγεί εξαιτίας της πανδημίας. Ανάμεσά τους οι εμβολιασμοί κατά 70% και η διάγνωση και θεραπεία του καρκίνου κατά 55%.
Σε πρόσφατη έρευνα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για τις επιπτώσεις του κορονοϊού, αποτυπώνεται το μεγάλο …κατόρθωμα των καπιταλιστικών συστημάτων Υγείας σε όλο τον κόσμο: Ακόμα και επιτεύγματα της ιατρικής επιστήμης, αποτελέσματα μακροχρόνιας δουλειάς, έρευνας και μελέτης, ιδιαίτερα στην αντιμετώπιση του καρκίνου, μπορούν να τεθούν σε αμφισβήτηση, να αναιρεθούν, όταν η Υγεία λειτουργεί ως εμπόρευμα.
Η έρευνα, δείχνει τις συνέπειες που έχει για ασθενείς, αλλά και για «εν δυνάμει ασθενείς», η μετατροπή των δημόσιων συστημάτων Υγείας σε «μίας νόσου» (του κορονοϊού), εξαιτίας της αδυναμίας τους να ανταποκριθούν συνδυαστικά στις ανάγκες διαχείρισης της πανδημίας από τη μια και στις συνολικότερες ανάγκες των ασθενών από την άλλη. Κι ο λόγος δεν είναι άλλος από το γεγονός ότι τα δημόσια συστήματα υγείας σε όλον τον κόσμο είναι υποχρηματοδοτούμενα, ρημαγμένα και ξεδοντιασμένα, εξαιτίας της πολιτικής εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης.
Σύμφωνα λοιπόν με την έρευνα, οι υπηρεσίες Υγείας στο 90% των κρατών που μελετήθηκαν, κατά την περίοδο από το Μάρτιο έως τον Ιούνιο του 2020, έχουν υποβαθμιστεί, αντί να συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο σε συνθήκες ραγδαίας εξάπλωσης της πανδημίας.
Ένα χαρακτηριστικό εύρημα είναι αυτό που δείχνει ότι τα προγράμματα εμβολιασμού έχουν υποχωρήσει στο 70% παγκοσμίως, διάγνωση και θεραπεία μη μεταδοτικών ασθενειών (69%), οικογενειακός προγραμματισμός και αντισύλληψη (68%), θεραπεία για ψυχικά διαταραχές της υγείας (61%), ενώ η διάγνωση και θεραπεία του καρκίνου έχουν υποχωρήσει κατά 55%. Οι χώρες ανέφεραν επίσης διαταραχές στη διάγνωση και τη θεραπεία της ελονοσίας (46%), την ανίχνευση και θεραπεία περιπτώσεων φυματίωσης (42%) και την αντιρετροϊκή θεραπεία (32%). Ενώ ορισμένοι τομείς της υγειονομικής περίθαλψης, όπως η οδοντιατρική περίθαλψη και η αποκατάσταση, ενδέχεται να έχουν ανασταλεί σκόπιμα σύμφωνα με τα κυβερνητικά πρωτόκολλα, η διακοπή πολλών άλλων υπηρεσιών αναμένεται να έχει επιβλαβείς επιπτώσεις στην υγεία του πληθυσμού βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα.
Πρακτικά, δηλαδή, ασθένειες που είχαν αντιμετωπιστεί επαρκώς δεν αποκλείεται να επανεμφανιστούν, ενώ καρκινοπαθείς που σε «κανονικές συνθήκες» θα είχαν μια καλή πρόγνωση εξέλιξης της νόσου τους, με έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία, τώρα καταδικάζονται στο θάνατο. Κι αυτό γιατί στον 21ο αιώνα, τα ήδη επιβαρυμένα και υποχρηματοδοτούμενα δημόσια συστήματα Υγείας, ρίχνουν όλο το βάρος και τα μέσα που διαθέτουν στη διαχείριση της πανδημίας, επομένως δεν «αντέχουν» πολλά – πολλά.
Τα ευρήματα της παραπάνω έρευνας τα συναντά κανείς και στην καθημερινότητά του. Πόσοι είναι για παράδειγμα στην Ελλάδα εκείνοι που έχουν αναβάλει ακόμα και τακτικές διαγνωστικές εξετάσεις, επειδή τα εξωτερικά ιατρεία «έκλεισαν» την περίοδο του «lock down», χιλιάδες χειρουργεία αναβλήθηκαν, ολόκληρες κλινικές μετατράπηκαν σε «αντι-covid», αφήνοντας ξεκρέμαστους ασθενείς που έχρηζαν βοήθεια; Πόσοι ακόμα ανέβαλαν μια εξέταση, περιμένοντας να περάσει η «μπόρα» της πανδημίας, γιατί με το χάος που επικρατεί δεν ξέρουν αν και πώς θα βγάλουν άκρη, ή γιατί φοβούνται τη μετάδοση της νόσου σε υγειονομικές μονάδες; Αποτέλεσμα κι αυτό της ανυπαρξίας συστηματικής πρόληψης, πλήρως εξοπλισμένων και στελεχωμένων πρωτοβάθμιων δομών που θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν έγκαιρη διάγνωση, άρα και θεραπεία.
Δεν είναι λίγες μάλιστα οι καταγγελίες που αποτυπώνουν αυτή την κατάσταση, με χιλιάδες νεφροπαθείς και καρκινοπαθείς που βρέθηκαν σε ένα βράδυ ξεκρέμαστοι, πέφτοντας στα νύχια των ιδιωτών – εμπόρων της Υγείας, αφού οι δημόσιες δομές δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν. Οπως ανέφερε σε πρόσφατη καταγγελία της η ελληνική Ομοσπονδία Καρκίνου, «μετά την έξαρση της πανδημίας του κορονοϊού, υπάρχει αραίωση των ραντεβού στα νοσοκομεία ώστε να αποφευχθεί ο συνωστισμός», οπότε «ο αριθμός των ασθενών που αναζητούν άλλες λύσεις είναι πολύ μεγαλύτερος», καταβάλλοντας επιπλέον χρήματα π.χ. για τις ακτινοθεραπείες τους. Ο κανιβαλισμός δηλαδή σε όλο του το μεγαλείο, αποτέλεσμα της εμπορευματοποίησης του δημόσιου συστήματος Υγείας, του «μοντέλου» που εφαρμόζεται από όλες τις αστικές κυβερνήσεις.
* * *
Κι αν όλα αυτά αποκαλύπτουν τα τραγικά αποτελέσματα της αντιμετώπισης της υγείας του λαού ως «κόστους», αλλά και ως πεδίου για κερδοφόρες μπίζνες, το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν αποτελούν εξαίρεση, αλλά τον κανόνα. Είναι χαρακτηριστικό ότι η κυβέρνηση παρουσιάζει ως «θεραπεία» για τις ανεπάρκειες του συστήματος Υγείας την ίδια την αιτία που το έχει οδηγήσει στα σημερινά του χάλια, δηλαδή την επιχειρηματική λειτουργία, που προωθήθηκε με συνέπεια από όλες τις αστικές κυβερνήσεις και σήμερα αναβαθμίζεται, με την προώθηση των ΣΔΙΤ και άλλους μηχανισμούς.
Οπως κι αν το δει κανείς τελικά, επιβεβαιώνεται ότι ο πιο επικίνδυνος ιός είναι ο καπιταλισμός, η πολιτική που αντιμετωπίζει την Υγεία σαν πεδίο επενδύσεων, τους ασθενείς σαν «πελάτες» και τους υγειονομικούς σαν φθηνούς και αναλώσιμους εργαζόμενους. Η υποταγή της επιστημονικής γνώσης και των επιτευγμάτων της στους σιδερένιους νόμους της αγοράς, στη λογική «κόστους – οφέλους», έχει ήδη τραγικά αποτελέσματα για τους λαούς όλου του κόσμου. Αυτή η πολιτική πρέπει να βρεθεί στο στόχαστρο, μέσα από την ανάπτυξη της πάλης για ένα υγειονομικό σύστημα που θα λειτουργεί με βάση τις ανάγκες του λαού και όχι τις «αντοχές» της καπιταλιστικής οικονομίας και τις προτεραιότητες των επιχειρηματικών ομίλων.
Επιμέλεια: Π.Ε.
ΠΗΓΗ: Αυγή, Δ. Π. Ριζοσπάστης, WHO
Η έρευνα «Ταχεία αξιολόγηση της συνέχειας των βασικών υπηρεσιών υγείας κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19» (HYPERLINK), πραγματοποιήθηκε σε 159 χώρες (όλες οι περιοχές του ΠΟΥ εκτός από την Αμερική). Λήφθηκαν 105 απαντήσεις (ποσοστό ανταπόκρισης 66%) από ανώτερους υπαλλήλους του υπουργείου Υγείας που κάλυψαν την περίοδο από τον Μάρτιο έως τον Ιούνιο του 2020. Ο σκοπός της έρευνας ήταν να συγκεντρώσει γνώσεις και προοπτικές τόσο για τον αντίκτυπο της πανδημίας COVID-19 σε έως 25 βασικές υπηρεσίες υγείας σε χώρες και πώς οι χώρες προσαρμόζουν στρατηγικές για τη διατήρηση βασικών υπηρεσιών.
Liberation Popular 